تو کجایی سهراب؟...

خانه ی دوست ، فرو ریخت سرم.....!!
مانده ام ، عشق کجا مدفون شد؟...
به چه جرمی، غزلم را خواندن؟
به چه حقی ، همه را سوزاندن؟

گله دارم سهراب..........!!
    
دل من سخت گرفته است ، بگو......
دوست دارم بروم
 اینهمه خاطره را از دل من ، بردارید....
عشق را جای خودش ، بگذارید
 بگذارید ، به این خوش باشم

که به قول سهراب:

پشت دریا ، شهریست
 که در آن هیچکسی ، تنها نیست

کاش...
شاخ و برگ
احساسم
به خواب می رفتند
میان زمستان
آغوشت...

آن وقت
چه لذتی داشت
بیدار شدن
در بهار بوسه های تو...